Πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου

Γενικές πληροφορίες για τον καρκίνο του παχέος εντέρου

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι μια ασθένεια κατά την οποία σχηματίζονται κακοήθη (καρκινικά) κύτταρα στους ιστούς του παχέος εντέρου ή του ορθού.
Το παχύ έντερο είναι μέρος του πεπτικού συστήματος του σώματος.Το πεπτικό σύστημα αφαιρεί και επεξεργάζεται θρεπτικά συστατικά (βιταμίνες, μέταλλα, υδατάνθρακες, λίπη, πρωτεΐνες και νερό) από τα τρόφιμα και βοηθά στη διοχέτευση των άχρηστων υλικών από το σώμα.Το πεπτικό σύστημα αποτελείται από το στόμα, το λαιμό, τον οισοφάγο, το στομάχι και το λεπτό και παχύ έντερο.Το παχύ έντερο (παχύ έντερο) είναι το πρώτο τμήμα του παχέος εντέρου και έχει μήκος περίπου 5 πόδια.Μαζί, το ορθό και ο πρωκτικός σωλήνας αποτελούν το τελευταίο τμήμα του παχέος εντέρου και έχουν μήκος 6 έως 8 ίντσες.Ο πρωκτικός σωλήνας καταλήγει στον πρωκτό (το άνοιγμα του παχέος εντέρου προς το εξωτερικό μέρος του σώματος).

Πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου

Η αποφυγή παραγόντων κινδύνου και η αύξηση των προστατευτικών παραγόντων μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη του καρκίνου.
Η αποφυγή παραγόντων κινδύνου για καρκίνο μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ορισμένων μορφών καρκίνου.Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το κάπνισμα, το υπερβολικό βάρος και τη μη αρκετή άσκηση.Η αύξηση των προστατευτικών παραγόντων όπως η διακοπή του καπνίσματος και η άσκηση μπορεί επίσης να βοηθήσει στην πρόληψη ορισμένων μορφών καρκίνου.Μιλήστε με το γιατρό σας ή άλλον επαγγελματία υγείας για το πώς μπορείτε να μειώσετε τον κίνδυνο καρκίνου.

Οι ακόλουθοι παράγοντες κινδύνου αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου:

1. Ηλικία

Ο κίνδυνος καρκίνου του παχέος εντέρου αυξάνεται μετά την ηλικία των 50 ετών. Οι περισσότερες περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου διαγιγνώσκονται μετά την ηλικία των 50 ετών.

2. Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου
Η ύπαρξη ενός γονέα, αδελφού, αδελφού ή παιδιού με καρκίνο του παχέος εντέρου διπλασιάζει τον κίνδυνο ενός ατόμου για καρκίνο του παχέος εντέρου.

3. Προσωπικό ιστορικό
Η ύπαρξη προσωπικού ιστορικού των ακόλουθων καταστάσεων αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου:

• Προηγούμενος καρκίνος του παχέος εντέρου.
• Αδενώματα υψηλού κινδύνου (πολύποδες του παχέος εντέρου που έχουν μέγεθος 1 εκατοστό ή μεγαλύτερο ή που έχουν κύτταρα που φαίνονται ανώμαλα στο μικροσκόπιο).
• Καρκίνος ωοθηκών.
• Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (όπως η ελκώδης κολίτιδα ή η νόσος του Crohn).

4. Κληρονομικός κίνδυνος

Ο κίνδυνος καρκίνου του παχέος εντέρου αυξάνεται όταν κληρονομούνται ορισμένες γονιδιακές αλλαγές που συνδέονται με την οικογενή αδενωματώδη πολύποδα (FAP) ή τον κληρονομικό μη πολυποδιακό καρκίνο του παχέος εντέρου (HNPCC ή σύνδρομο Lynch).

5. Αλκοόλ

Η κατανάλωση 3 ή περισσότερων αλκοολούχων ποτών την ημέρα αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.Η κατανάλωση αλκοόλ συνδέεται επίσης με τον κίνδυνο σχηματισμού μεγάλων ορθοκολικών αδενωμάτων (καλοήθεις όγκοι).

6. Κάπνισμα τσιγάρου
Το κάπνισμα συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου και θανάτου από καρκίνο του παχέος εντέρου.
Το κάπνισμα τσιγάρων συνδέεται επίσης με αυξημένο κίνδυνο σχηματισμού αδενωμάτων του παχέος εντέρου.Οι καπνιστές τσιγάρων που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση αδενωμάτων του παχέος εντέρου διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για επανεμφάνιση των αδενωμάτων (επιστροφή).

7. Αγώνας
Οι Αφροαμερικανοί έχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου και θανάτου από καρκίνο του παχέος εντέρου σε σύγκριση με άλλες φυλές.

8. Παχυσαρκία
Η παχυσαρκία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου και θανάτου από καρκίνο του παχέος εντέρου.

Οι ακόλουθοι προστατευτικοί παράγοντες μειώνουν τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου:

1. Φυσική δραστηριότητα

Ένας τρόπος ζωής που περιλαμβάνει τακτική σωματική δραστηριότητα συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.

2. Ασπιρίνη
Μελέτες έχουν δείξει ότι η λήψη ασπιρίνης μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου και τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο του παχέος εντέρου.Η μείωση του κινδύνου αρχίζει 10 έως 20 χρόνια μετά την έναρξη λήψης ασπιρίνης από τους ασθενείς.
Οι πιθανές βλάβες από τη χρήση ασπιρίνης (100 mg ή λιγότερο) καθημερινά ή κάθε δεύτερη μέρα περιλαμβάνουν αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού και αιμορραγίας στο στομάχι και τα έντερα.Αυτοί οι κίνδυνοι μπορεί να είναι μεγαλύτεροι μεταξύ των ηλικιωμένων, των ανδρών και εκείνων με παθήσεις που συνδέονται με υψηλότερο από το κανονικό κίνδυνο αιμορραγίας.

3. Συνδυαστική θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης
Μελέτες έχουν δείξει ότι η συνδυαστική θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης (HRT) που περιλαμβάνει οιστρογόνα και προγεστίνη μειώνει τον κίνδυνο διηθητικού καρκίνου του παχέος εντέρου σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
Ωστόσο, σε γυναίκες που λαμβάνουν συνδυασμό HRT και αναπτύσσουν καρκίνο του παχέος εντέρου, ο καρκίνος είναι πιο πιθανό να είναι προχωρημένος όταν διαγνωστεί και ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο του παχέος εντέρου δεν μειώνεται.
Οι πιθανές βλάβες του συνδυασμού HRT περιλαμβάνουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης:

• Καρκίνος του μαστού.
• Καρδιακή ασθένεια.
• Θρόμβοι αίματος.

4. Αφαίρεση πολύποδα
Οι περισσότεροι ορθοκολικοί πολύποδες είναι αδενώματα, τα οποία μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο.Η αφαίρεση των πολυπόδων του παχέος εντέρου που είναι μεγαλύτεροι από 1 εκατοστό (σε μέγεθος μπιζελιού) μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.Δεν είναι γνωστό εάν η αφαίρεση μικρότερων πολυπόδων μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.
Οι πιθανές βλάβες της αφαίρεσης πολύποδων κατά τη διάρκεια της κολονοσκόπησης ή της σιγμοειδοσκόπησης περιλαμβάνουν ρήξη στο τοίχωμα του παχέος εντέρου και αιμορραγία.

Δεν είναι σαφές εάν τα ακόλουθα επηρεάζουν τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου:

1. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) εκτός από την ασπιρίνη
Δεν είναι γνωστό εάν η χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ή ΜΣΑΦ (όπως σουλιντάκ, σελεκοξίμπη, ναπροξένη και ιβουπροφαίνη) μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.
Μελέτες έχουν δείξει ότι η λήψη του μη στεροειδούς αντιφλεγμονώδους φαρμάκου celecoxib μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης αδενωμάτων του παχέος εντέρου (καλοήθεις όγκοι) μετά την αφαίρεσή τους.Δεν είναι σαφές εάν αυτό οδηγεί σε χαμηλότερο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.
Η λήψη sulindac ή celecoxib έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον αριθμό και το μέγεθος των πολυπόδων που σχηματίζονται στο κόλον και το ορθό ατόμων με οικογενή αδενωματώδη πολύποδα (FAP).Δεν είναι σαφές εάν αυτό οδηγεί σε χαμηλότερο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.
Οι πιθανές βλάβες των ΜΣΑΦ περιλαμβάνουν:

• Προβλήματα στα νεφρά.
• Αιμορραγία στο στομάχι, τα έντερα ή τον εγκέφαλο.
• Καρδιακά προβλήματα όπως καρδιακή προσβολή και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.

2. Ασβέστιο
Δεν είναι γνωστό εάν η λήψη συμπληρωμάτων ασβεστίου μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.

3. Διατροφή
Δεν είναι γνωστό εάν μια δίαιτα χαμηλή σε λιπαρά και κρέας και υψηλή σε φυτικές ίνες, φρούτα και λαχανικά μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.
Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι μια δίαιτα υψηλή σε λιπαρά, πρωτεΐνες, θερμίδες και κρέας αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου, αλλά άλλες μελέτες δεν το έχουν κάνει.

Οι ακόλουθοι παράγοντες δεν επηρεάζουν τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου:

1. Θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης μόνο με οιστρογόνα
Η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης μόνο με οιστρογόνα δεν μειώνει τον κίνδυνο διηθητικού καρκίνου του παχέος εντέρου ή τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο του παχέος εντέρου.

2. Στατίνες
Μελέτες έχουν δείξει ότι η λήψη στατινών (φάρμακα που μειώνουν τη χοληστερόλη) δεν αυξάνει ή μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.

Οι κλινικές δοκιμές πρόληψης του καρκίνου χρησιμοποιούνται για τη μελέτη τρόπων πρόληψης του καρκίνου.
Οι κλινικές δοκιμές πρόληψης του καρκίνου χρησιμοποιούνται για τη μελέτη τρόπων μείωσης του κινδύνου ανάπτυξης ορισμένων τύπων καρκίνου.Ορισμένες δοκιμές πρόληψης του καρκίνου διεξάγονται με υγιή άτομα που δεν είχαν καρκίνο, αλλά έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο.Άλλες δοκιμές πρόληψης διεξάγονται με άτομα που είχαν καρκίνο και προσπαθούν να αποτρέψουν έναν άλλο καρκίνο του ίδιου τύπου ή να μειώσουν τις πιθανότητες να αναπτύξουν έναν νέο τύπο καρκίνου.Άλλες δοκιμές γίνονται με υγιείς εθελοντές που δεν είναι γνωστό ότι έχουν παράγοντες κινδύνου για καρκίνο.
Ο σκοπός ορισμένων κλινικών δοκιμών πρόληψης του καρκίνου είναι να ανακαλύψουν εάν οι ενέργειες που κάνουν οι άνθρωποι μπορούν να αποτρέψουν τον καρκίνο.Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν περισσότερη άσκηση ή διακοπή του καπνίσματος ή λήψη ορισμένων φαρμάκων, βιταμινών, μετάλλων ή συμπληρωμάτων διατροφής.
Νέοι τρόποι πρόληψης του καρκίνου του παχέος εντέρου μελετώνται σε κλινικές δοκιμές.

Πηγή: http://www.chinancpcn.org.cn/cancerMedicineClassic/guideDetail?sId=CDR258007&type=1