Επιλογές θεραπείας για ασθενή 85 ετών με καρκίνο του παγκρέατος

Πρόκειται για έναν 85χρονο ασθενή που καταγόταν από την Τιαντζίν και διαγνώστηκε με καρκίνο στο πάγκρεας.

Ο ασθενής παρουσιάστηκε με πόνο στην κοιλιά και υποβλήθηκε σε εξετάσεις σε τοπικό νοσοκομείο, οι οποίες αποκάλυψαν όγκο στο πάγκρεας και αυξημένα επίπεδα CA199.Μετά από ολοκληρωμένες αξιολογήσεις στο τοπικό νοσοκομείο, τέθηκε η κλινική διάγνωση του καρκίνου του παγκρέατος.

Για τον καρκίνο του παγκρέατος, οι τρέχουσες κύριες μέθοδοι θεραπείας περιλαμβάνουν:

1. Χειρουργική εκτομή:Αυτή είναι προς το παρόν η μόνη θεραπευτική μέθοδος για τον καρκίνο του παγκρέατος σε πρώιμο στάδιο.Ωστόσο, περιλαμβάνει σημαντικό χειρουργικό τραύμα και ενέχει υψηλό κίνδυνο επιπλοκών και ποσοστών θνησιμότητας τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη διαδικασία.Το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης είναι περίπου 20%.
2. Χειρουργική αφαίρεσης εστιασμένου υπερήχου υψηλής έντασης (HIFU):Εκτός από τη χειρουργική επέμβαση, αυτή η μέθοδος θεραπείας μπορεί να σκοτώσει άμεσα τους όγκους και να επιτύχει αποτελέσματα παρόμοια με τη χειρουργική επέμβαση στη θεραπεία του καρκίνου του παγκρέατος.Μπορεί επίσης να θεραπεύσει αποτελεσματικά όγκους που βρίσκονται κοντά σε αιμοφόρα αγγεία και έχει ταχύτερο χρόνο μετεγχειρητικής αποκατάστασης.
3. Χημειοθεραπεία:Αυτή είναι η βασική θεραπεία για τον καρκίνο του παγκρέατος.Αν και η αποτελεσματικότητα της χημειοθεραπείας για τον καρκίνο του παγκρέατος δεν είναι ιδανική, ορισμένοι ασθενείς εξακολουθούν να ωφελούνται από αυτήν.Τα συνήθως χρησιμοποιούμενα φάρμακα χημειοθεραπείας περιλαμβάνουν πακλιταξέλη, γεμσιταβίνη και ιρινοτεκάνη που συνδέεται με λευκωματίνη, τα οποία συχνά συνδυάζονται με άλλες μεθόδους θεραπείας.
4. Θεραπεία αρτηριακής έγχυσης:Αυτή είναι μια άλλη ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος θεραπείας για τον καρκίνο του παγκρέατος.Με την απευθείας έγχυση φαρμάκων στα αιμοφόρα αγγεία του όγκου, η συγκέντρωση του φαρμάκου εντός του όγκου μπορεί να είναι πολύ υψηλή, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται η συστηματική συγκέντρωση φαρμάκου.Αυτή η προσέγγιση βοηθά στη μείωση των αντιδράσεων χημειοθεραπείας, καθιστώντας την ιδιαίτερα κατάλληλη για ασθενείς με πολλαπλές ηπατικές μεταστάσεις.
5. Ακτινοθεραπεία:Αυτό χρησιμοποιεί κυρίως ακτινοβολία για να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα.Λόγω περιορισμών στη δοσολογία, μόνο ένα υποσύνολο ασθενών μπορεί να επωφεληθεί από την ακτινοθεραπεία και μπορεί να συνοδεύεται από παρενέργειες που σχετίζονται με την ακτινοβολία.
6. Άλλες τοπικές θεραπείες:Όπως θεραπεία με νανομαχαίρι, θεραπεία αφαίρεσης ραδιοσυχνοτήτων ή μικροκυμάτων και θεραπεία εμφύτευσης σωματιδίων.Αυτές θεωρούνται εναλλακτικές μέθοδοι θεραπείας και μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατάλληλα με βάση μεμονωμένες περιπτώσεις.

Λαμβάνοντας υπόψη την προχωρημένη ηλικία του ασθενούς των 85 ετών, αν και δεν υπήρχε μετάσταση καρκίνου, οι περιορισμοί που επιβάλλονται από την ηλικία σήμαιναν ότι η επέμβαση,χημειοθεραπείακαιΗ ακτινοθεραπεία δεν ήταν εφικτές επιλογές για τον ασθενή.Το τοπικό νοσοκομείο δεν μπόρεσε να παράσχει αποτελεσματικές επιλογές θεραπείας, με αποτέλεσμα να γίνουν διαβουλεύσεις και διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στη μεταφορά του ασθενούς στο νοσοκομείο μας.Τελικά, πάρθηκε η απόφαση να προχωρήσουμε σε θεραπεία αφαίρεσης με εστιασμένο υπερήχο υψηλής έντασης (HIFU).Η διαδικασία διεξήχθη υπό καταστολή και αναλγησία και το χειρουργικό αποτέλεσμα ήταν ευνοϊκό, χωρίς ουσιαστικά καμία αξιοσημείωτη ενόχληση που βίωσε ο ασθενής τη δεύτερη ημέρα μετά το χειρουργείο.

Οι μετεγχειρητικές εξετάσεις αποκάλυψαν περισσότερο από 95% κατάλυση του όγκου,και ο ασθενής δεν έδειξε σημάδια κοιλιακού πόνου ή παγκρεατίτιδας.Κατά συνέπεια, ο ασθενής μπόρεσε να πάρει εξιτήριο τη δεύτερη ημέρα.

Κατά την επιστροφή του στο σπίτι, ο ασθενής θα μπορούσε να υποβληθεί σε συνδυασμένες θεραπείες, όπως φάρμακα χημειοθεραπείας από το στόμα ή παραδοσιακή κινεζική ιατρική, με περαιτέρω επισκέψεις παρακολούθησης προγραμματισμένες μετά από ένα μήνα για την αξιολόγηση της υποχώρησης και της απορρόφησης του όγκου.

Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι μια εξαιρετικά επιθετική κακοήθεια,συχνά διαγιγνώσκεται σε προχωρημένα στάδια, με διάμεση περίοδο επιβίωσης περίπου 3-6 μήνες.Ωστόσο, με προληπτικές και ολοκληρωμένες θεραπευτικές προσεγγίσεις, οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να παρατείνουν την επιβίωσή τους κατά 1-2 χρόνια.